Η συνεδρία εκφραστικότητας στο παρελθόν του σερφ

Όταν οι αναβάτες κυμάτων συνειδητοποίησαν ότι η ιππασία με το κύμα είχε περισσότερα από το να φορέσει μια φανέλα τη δεκαετία του 1970, το πρώτο κίνημα συνεδρίας έκφρασης σάρωσε το σερφ.
Το σερφ είναι μια δραστηριότητα όπου η εξαιρετική απόδοση δεν ισοδυναμεί πάντα με τον ανταγωνισμό.

Το άθλημα του King είναι γνωστό για τους δημιουργικούς και συναισθηματικούς του τόνους.

Οι επαγγελματίες σέρφερ χρειάζεται περιστασιακά να κάνουν ένα διάλειμμα από τα επαγγέλματά τους για να απολαύσουν τη συγκίνηση των μοναχικών αναζητήσεων και εξερευνήσεων νέων κυμάτων.

Είναι μια συγκίνηση του σερφ, κατά κάποιο τρόπο.

Υπάρχει πάντα χρόνος για προβληματισμό, είτε είναι κάποιος σέρφερ μερικής ή πλήρους απασχόλησης, θιασώτης της θρησκείας του σερφ, καθαριστής ή επαγγελματίας (δωρεάν) σέρφερ.

Η φύση παίρνει την απόφαση, επομένως ο σέρφερ πρέπει να δώσει προσοχή, να ερμηνεύσει το μήνυμα και να ακολουθήσει το ένστικτό του.

Ωστόσο, ας ορίσουμε πρώτα μια συνεδρία έκφρασης. Γιατί χρειάστηκε οι σέρφερ να δημιουργήσουν ένα γεγονός που μοιάζει με διαγωνισμό που δεν είναι πραγματικά διαγωνισμός;

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ιδέα μιας εκφραστικής συνεδρίας προηγείται των προσδοκιών κάποιου.

Σύμφωνα με τον Matt Warshaw, συγγραφέα του «The Encyclopedia of Surfing», «η εκδήλωση για το σερφ χωρίς κριτές, παρτιτούρες, νικητές ή ηττημένους, διοργανώθηκε αρχικά το 1970, το 1971 και το 1973, σε μεγάλο βαθμό στη Βόρεια Ακτή του Oahu, με ένα μικρή επιλογή από τους κορυφαίους σέρφερ στον κόσμο.”

Η συνεδρία έκφρασης προωθήθηκε ως ένας ψυχαγωγικός «αντι διαγωνισμός» σε αντίθεση με το τυπικό surf meet.

Ένας από τους πρώτους που πρότεινε «ένα νέο σύστημα μεταξύ του ατόμου και του εαυτού του, για να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα όσο καλύτερα μπορεί» ήταν ο μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος του σερφ Ντρου Κάμπιον.

Με άλλα λόγια, είναι ένας διαγωνισμός που, κατά ειρωνικό τρόπο, δεν φέρνει έναν σέρφερ εναντίον ενός σέρφερ. Ωστόσο, είναι ταίρι.

The First Editions of Expression Sessions, 1970, 1971 και 1973

Η ιδέα αποδείχθηκε εφικτή και ενδιαφέρουσα.

Ο εκδότης των περιοδικών σερφ Dick Graham και Jeff Hakman, μαζί με τον Duke Boyd, τον ιδιοκτήτη της εταιρείας ρούχων παραλίας Golden Breed με έδρα την Καλιφόρνια, βοήθησαν τον Kampion να πραγματοποιήσει το όραμά του με το Golden Breed Expression Session, σύμφωνα με τον Warshaw.

Οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν σε καμία από τις τρεις συνεδρίες για τον διεθνή εναρκτήριο διαγωνισμό έκφρασης σερφ, ο οποίος περιελάμβανε 24 άνδρες αθλητές.

Ο αγώνας τύπου πρόσκλησης ήρθε με χρέωση εμφάνισης 200 $ και είχε σκοπό να επιτρέψει τον πλήρη έλεγχο του χρόνου και της τοποθεσίας του διαγωνισμού.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν καλά κατά την πρώτη εκφραστική συνεδρία.

Στο παραθαλάσσιο σπίτι του Hakman, μια θυμωμένη ομάδα απρόσκλητων επισκεπτών εισέβαλε στο εναρκτήριο “Good Karma Party” και έπεσε σωματικά με τους καλεσμένους.

Τα κύματα του Rocky Point απείχαν πολύ από το να είναι ιδανικά τότε.

Ο εναρκτήριος γύρος του διαγωνισμού του 1970 αποτελούνταν από τέσσερις συνεδρίες με έξι σέρφερ.

Εννέα διαγωνιζόμενοι που επέλεξαν να μην ταξιδέψουν από το Oahu για τον δεύτερο γύρο, διεξήχθησαν την επόμενη εβδομάδα στο Rainbows στο Maui με ελαφρώς καλύτερο σερφ.

Οι ξεχωριστές της πρώτης συνεδρίας έκφρασης σερφ ήταν οι David Nuuhiwa, Jock Sutherland και Nat Young.

Στην ταινία τους σερφ του 1971 “Five Summer Stories”, ο Greg MacGillivray και ο Jim Freeman απαθανάτισαν το γεγονός από τη δεκαετία του 1970 και πρόσθεσαν μερικά κύματα στην ταινία.

Η δεύτερη συνεδρία έκφρασης ήταν πολύ ανώτερη από την πρώτη.

Στο Pipeline, τα πρώτα κύματα έγιναν σερφ με συναρπαστικά swells 10 ποδιών και το Sunset Beach φιλοξένησε τον δεύτερο γύρο.

Οι Sam Hawk, Jeff Hakman, Owl Chapman και Gerry Lopez ήταν αξιοσημείωτοι.

Τόσο το “Super Session” και το “Oceans” (1972) περιελάμβαναν την εκδήλωση (1975).

Η τρίτη έκδοση πραγματοποιήθηκε το 1973 στο Off the Wall/Backdoor, στο Haleiwa και στο Pipeline, αλλά αγνοήθηκε εντελώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σερφ.

Ήταν σαφές από ένα λήμμα ότι «πολλοί σέρφερ χάνονται στην πορεία», ότι η συνεδρία δεν ήταν κάτι που πρέπει να θυμόμαστε.

Χρειάζεστε δράμα; Πιθανώς.

Στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, καθώς το επαγγελματικό σερφ επεκτάθηκε και έγινε ευρύτερα αποδεκτό, η δομή της συνεδρίας έκφρασης ανανεώθηκε και δόθηκε νέα ζωή.

Δεν υπήρχαν αρκετά σημαντικά κύματα στο Quiksilver in Memory of Eddie Aikau το 1988.

Ο Τζορτζ Ντάουνινγκ, ο διευθυντής του διαγωνισμού, σχεδίασε γρήγορα μια τρίωρη συνεδρία έκφρασης χωρίς βραβείο για να διασκεδάσει τους πάντες.

Στην εποχή του ASP World Tour, οι διευθυντές εκδηλώσεων προγραμμάτισαν γρήγορους αγώνες δωρεάν σερφ μεταξύ του ημιτελικού και του τελικού αγώνα.

Έξι ή περισσότεροι σέρφερ που είχαν ήδη αποκλειστεί κατά τη διάρκεια αυτών των χαλαρών περιόδων επίδειξης προσπάθησαν να καταπλήξουν το κοινό.

Οι συνεδρίες έκφρασης μετατράπηκαν σε μοντέρνα παράθυρα σερφ, επιτρέποντας στους ανταγωνιστές να εκφράσουν πλήρως τη δημιουργικότητά τους και να αναλάβουν ρίσκα που συνήθως δεν θα έπαιρναν σε παραδοσιακές μορφές ανταγωνισμού.

Τόσο το offline όσο και αργότερα το διαδικτυακό κοινό το λάτρεψαν.

“Στην ουσία του, όλα όσα θα μπορούσε να ονειρευτεί ένας σέρφερ – μια έκθεση τέχνης και όχι ένας διαγωνισμός”, έγραψε κάποτε ο Gerry Lopez.

Οι συνεδρίες έκφρασης κέρδισαν γρήγορα δημοτικότητα και θεωρήθηκαν ο πρόδρομος του μελλοντικού σερφ.

Αυτοί οι διαγωνισμοί ειδικότητας υιοθέτησαν διάφορες μορφές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και τη δεκαετία του 2000 και παρουσίασαν χρηματικά έπαθλα και πρώην αθλητικούς θρύλους.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών με κόλπα υψηλών οκτανίων, μερικοί από τους καλύτερους δωρεάν σέρφερ στον κόσμο τράβηξαν για πρώτη φορά την προσοχή του κοινού.

Επιπλέον, με την εισαγωγή του εναέριου σέρφινγκ, διοργανώθηκαν εκδηλώσεις με αίσθηση συνεδρίας έκφρασης για να αναδείξουν την εντυπωσιακή δύναμη και τα ταλέντα του αθλήματος.

Οι κριτικοί των συνεδριών έκφρασης ισχυρίζονται ότι οι θεατές και οι σέρφερ επιθυμούν νικητές και ηττημένους, αθλητές με στοιχήματα, πολιτική πίεση, αποτελέσματα, βαθμούς, τρόπαια, διαμάχες, χρηματικά έπαθλα και ένα κίνητρο να επιστρέψουν στο μέλλον.